Spitsuur van het leven
In een essay van de Universiteit Utrecht getiteld “ Op weg naar een duurzame arbeidsmarkt” lees ik de term het spitsuur van het leven. Deze term beschrijft de druk die we als modern geëmancipeerde en betrokken burgers kennen met de steeds hogere eisen die we aan onszelf stellen, zoals:
1. Op je werk, waar je je talent optimaal wilt benutten
2. Voor je familie, je wilt een zorgend kind zijn voor je ouder wordende ouders
3. Voor je partner, (mocht je die hebben) waarin je een goede relatie wilt onderhouden
4. Voor je kind(-eren), waarbij je betrokken wilt zijn in hun opvoeding, opleiding en ontwikkeling
5. met je gezondheid, waardoor je toch iets aan sport wilt doen
6. in je burgerschap, waarbij je vrijwilligers-, buurt- of politiek werk doet
7. Aan jezelf, je wilt zelf ook nog een leuk leven.
We zijn gebonden aan regels rond arbeidstijden, verlofregelingen en bijvoorbeeld openingstijden van supermarkten. Deze worden flexibeler, waardoor we als zogenaamde taakcombineerders (mensen die zowel betaald werk, als verantwoordelijkheid dragen voor zorgtaken) het steeds drukker krijgen.
Wat doen we om ons door het spitsuur van het leven te loodsen? Op welke wijze kunnen we naar en duurzamere arbeidsmarkt groeien in Nederland?
Het lijkt erop alsof de bestaande groep “ insiders” (mensen met een baan) stabiel blijft. Deze groep ziet wel meer werk op zich af komen. Veelal neemt het aantal projecten toe, terwijl het aantal mensen die ze mag doen hetzelfde blijft.
In antwoord op de bovenstaande vragen hebben de auteurs van het essay vier scenario’s waarin ze mogelijkheden zien voor een duurzamere Nederlandse arbeidsmarkt. Deze scenario’s bewegen zich op twee assen (dimensies): Individuele en Collectieve waarden als eerste as, en gestage technologische ontwikkeling en snelle technologische ontwikkeling als tweede as.
In de vier scenario’s (Arbeidsmarkt Arena, Singapore achter de duinen, Veel voor weinigen en Competing Domes) concluderen de auteurs dat er meerdere wegen naar Rome leiden om naar een duurzamere arbeidsmarkt te werken. Waar het op aan komt is dat er keuzes gemaakt worden en daarop wordt geacteerd. Mooi is dat het team van schrijvers concludeert dat het wel mogelijk is om in Nederland naar een duurzame arbeidsmarkt te groeien, waarbij het spitsuur van het leven voor de groep insiders opgelost kan worden. Herkenbaar?
