Berichten

Spitsuur van het leven

In een essay van de Universiteit Utrecht getiteld “ Op weg naar een duurzame arbeidsmarkt” lees ik de term het spitsuur van het leven. Deze term beschrijft de druk die we als modern geëmancipeerde en betrokken burgers kennen met de steeds hogere eisen die we aan onszelf stellen, zoals:

1. Op je werk, waar je je talent optimaal wilt benutten
2. Voor je familie, je wilt een zorgend kind zijn voor je ouder wordende ouders
3. Voor je partner, (mocht je die hebben) waarin je een goede relatie wilt onderhouden
4. Voor je kind(-eren), waarbij je betrokken wilt zijn in hun opvoeding, opleiding en ontwikkeling
5. met je gezondheid, waardoor je toch iets aan sport wilt doen
6. in je burgerschap, waarbij je vrijwilligers-, buurt- of politiek werk doet
7. Aan jezelf, je wilt zelf ook nog een leuk leven.

We zijn gebonden aan regels rond arbeidstijden, verlofregelingen en bijvoorbeeld openingstijden van supermarkten. Deze worden flexibeler, waardoor we als zogenaamde taakcombineerders (mensen die zowel betaald werk, als verantwoordelijkheid dragen voor zorgtaken) het steeds drukker krijgen.

Wat doen we om ons door het spitsuur van het leven te loodsen? Op welke wijze kunnen we naar en duurzamere arbeidsmarkt groeien in Nederland?
Het lijkt erop alsof de bestaande groep “ insiders” (mensen met een baan) stabiel blijft. Deze groep ziet wel meer werk op zich af komen. Veelal neemt het aantal projecten toe, terwijl het aantal mensen die ze mag doen hetzelfde blijft.

Vier scenarios

 

In antwoord op de bovenstaande vragen hebben de auteurs van het essay vier scenario’s waarin ze mogelijkheden zien voor een duurzamere Nederlandse arbeidsmarkt. Deze scenario’s bewegen zich op twee assen (dimensies): Individuele en Collectieve waarden als eerste as, en gestage technologische ontwikkeling en snelle technologische ontwikkeling als tweede as.
In de vier scenario’s (Arbeidsmarkt Arena, Singapore achter de duinen, Veel voor weinigen en Competing Domes) concluderen de auteurs dat er meerdere wegen naar Rome leiden om naar een duurzamere arbeidsmarkt te werken. Waar het op aan komt is dat er keuzes gemaakt worden en daarop wordt geacteerd. Mooi is dat het team van schrijvers concludeert dat het wel mogelijk is om in Nederland naar een duurzame arbeidsmarkt te groeien, waarbij het spitsuur van het leven voor de groep insiders opgelost kan worden. Herkenbaar?

25 jaar

Hoe vergaat het een medewerker anno 2017 als hij 25 jaar in dienst is? Ik heb zelf een 12,5 jaar jubileum mogen vieren als werknemer. Ik heb herinneringen aan de aandacht die eraan werd besteed door collega’s en mijn toenmalige baas. Via LinkedIn zie ik regelmatig dat “gelinkten” X jaar bij hun werkgever werkzaam zijn. Toch een moment om te vieren net als je verjaardag. Ik heb afgelopen week privé 27 jaar huwelijk gevierd. Ik vraag me af of dit net als in je werk situatie een verdienste is, en van wie dan eigenlijk?

25zilver
De ontmoeting met mijn vrouw is toevallig, tijdens een skiweek. Ze viel me op, en ze leek me aardig. Ik vind haar mooi en heb haar gebeld op het moment dat ze thuis was voor een afspraak. We ontdekken vele dingen waarin we gelijkgestemd zijn, en ook onderwerpen waar we elkaar minder in vinden. Zevenentwintig jaar geleden vonden we het samen de moeite waard om onze omgeving te laten blijken dat we er voor elkaar wilden zijn.

Mijn eerste baan heb ik te danken aan mijn sollicitatie. De verantwoordelijkheid die geboden werd, paste in mijn afgeronde studie en afstudeeronderwerp. Ik had geen idee waar ik terecht kwam. Daar mag je vertrouwen op de HR medewerker en manager van de afdeling. Gaandeweg deze eerste baan ontdek ik dat er andere loopbaan ambities waren die binnen de organisatie konden worden ingevuld. Zo heb ik mijn eigen loopbaan weten te creëren. Ik heb mijn 12,5 jarig jubileum bij deze organisatie mogen vieren.

In een “samenleven” bestaan ook momenten waarin je voor jezelf een afweging maakt. Of je ambities van “jezelf” ergens anders beter kunnen worden ingevuld. Het lijkt alsof je met de bagage van kinderen, een hypotheek, en een vriendenkring moeilijker voor jezelf kiest dan in een loopbaan. Maar is dat werkelijk zo?

Ik heb in mijn 27 jarig huwelijk met mijn vrouw net zulke momenten gekend als in mijn loopbaan. Zowel hoogtepunten als dieptepunten zijn mijn deel geweest. Het is me wel gelukt om goed naar mezelf te blijven luisteren. Iets wat ik zal blijven doen, ook na deze 27 jaar! Zie jij overeenkomsten tussen je werk en privé?