Wat betekent een Boutique Bureau?

In mijn “pitch” naar opdrachtgevers typeer ik Hightouch als een boutique bureau. Maar wat betekent een boutique bureau binnen executive search? Waarom is het prettig werken met en in een boutique bureau?

Uiteindelijk draait het in executive search om opdrachtgevers te ontzorgen in de vitale activiteit van het werven en selecteren. Een opdracht die om verschillende redenen naar ons als bureau komt. Van een opdrachtgever die een zeer belangrijke taak uit handen geeft in vertrouwen.

HighTouch Executive Search noemt zich een boutique bureau omdat:

  1. We een specialisatie hebben binnen de Agri/Food/FMCG. We hebben als consultants zelf binnen deze sector ervaring en gewerkt
  2. We eigenzinnig zijn. We zijn zelfstandig ondernemers binnen de gemeenschappelijke paraplu HighTouch. Met het ondernemerschap hebben we belang bij een voortvarende aanpak die tot succes leidt. Van acquisitie tot en met de plaatsing van een kandidaat is in één hand.
  3. We exclusief werken. We kunnen snel reageren en acteren op vragen van opdrachtgevers met inachtneming van discretie en vertrouwelijkheid. Elke opdrachtgever werkt anders, met andere spelregels en wensen. Daarop spelen we in.
  4. We een eigen entiteit zijn. We maken dus geen onderdeel uit van een groter geheel. We nemen beslissingen in het accepteren van opdrachten vanuit onze inschatting op de toegevoegde waarde die we kunnen leveren, niet omdat het vanuit bijvoorbeeld een ander werelddeel wordt opgedragen.

De kracht van een bureau bestaat uit de individuele schakels, lees ondernemers/consultants. Deze ondernemers zijn ingebed in hun netwerk. Als keten weten we elkaar te versterken.

Voor mij zijn bijna vier jaar aangesloten zijn bij een boutique bureau aanstaande. Het voelt juist om bovenstaande kenmerken van een boutique bureau heel goed. Op jezelf komt het aan om je te onderscheiden en waarde toe te voegen aan een vitaal proces als werven en selecteren. Dat is ondernemerschap!
In de ontwikkeling waarin we in geografie als in sectorspecialisme versterken heb ik alle vertrouwen in de toekomst.

100e Blogpost

Niet zonder trots is dit mijn 100e blogpost. Ik ben begonnen in 2013 met de opstart van mijn Executive Search bedrijf.  Om mijn expertise in de FMCG/Food-sector in verbinding te brengen heb ik in zeven jaar 100 ideeën, opvattingen en ontwikkelingen ge-,beschreven in een vakgebied wat iedereen aangaat: Werk!

Struikelblokken, tegenstand en voorwaarts falen hebben me niet weerhouden mijn zelfstandig pad te verlaten de afgelopen 7 jaar. Ik heb dankbaar hulp van dierbaren ontvangen om geloof te houden in soms moeilijke tijden. Ik ben altijd op weg om waarde toe te voegen in mijn wereld.

Mijn vak is “executives met bestuurlijke ervaring” en hun “capabilities” te begeleiden naar organisaties die behoefte hebben aan die “capabilities”.

Samengevat zijn de belangrijkste zaken op mijn reis van de afgelopen zeven jaar:

  1. Doe wat je na aan het hart ligt; alleen dan kun je excelleren als je doet wat je superleuk vindt
  2. Blijf jezelf in een veranderende omgeving; ontwikkelingen maken dat je je aanpast zonder je zelf te verliezen
  3. Met bewegen maak je impact; zorg dat je beweging veroorzaakt, dan kun je voor iemand wat betekenen doordat ze je weten te vinden.
  4. Geloof in jezelf ook al zit het soms tegen; spreekt voor zich dat vertrouwen in jezelf uitstraalt naar de ander (opdrachtgever)
  5. Zorg goed voor jezelf; blijf fit en fris zodat je op momenten dat je moet ook kunt gaan
  6. Denk in overvloed; als een opdracht aan je voorbij gaat kan er een volgende al weer voor je klaarstaan.
  7. Sta open voor advies, goede raad; je hoeft het niet allemaal zelf te doen.

Met mijn jaren van ondernemerschap heb ik ontdekt dat ik veel aan mijn discipline heb. Ook de onzekerheid van een inkomen is voor mij geen druk. Het lukt me goed om balans te vinden in privé-werk ondanks dat dit werk vraagt om 24/7 beschikbaar te zijn.

Ik mag nog zeker 100 blogs schrijven voordat ik mij loopbaan beëindig. Ik ben wel onzeker over mijn gezondheid. Je weet nooit hoe je ineens bijv. het covid-19 te pakken krijgt. Maar ook de verbinding aangaan met de jongere generatie beslissers wordt een spannende uitdaging de komende jaren.

Concluderend heb ik zeker zin om nogmaals een 100e blogpost toe te voegen aan de eerste 100. Daarbij vertrouw ik allereerst op mezelf. Ik dank je voor de inspiratie en bij voorbaat op jouw aandeel in mijn succesvolle tweede 100!

The Art of Consensus

Lastly I spoke to my former boss.  He is a French man. In the time we worked together he was Managing Director of the Netherlands. In our conversation we talked about cultural sensitivity. In a multicultural environment you have to adapt to the different cultures, especially the French because this culture was clearly dominant within the company we both worked for.

Three key learnings which he welcomed from his experiences working in the Netherlands;

  1. The art of consensus: we talk with all people involved and find solutions. The solution is something which anyone embraces and at the end is accepted by everyone at the table
  2. Transparancy: in directness a certain efficiency is included. You know when a project starts or when it ends. Clarity from begin to end.
  3. Balanced work/private life: we work hard, but evenso find time to relax within our private time.

Of course these generalisations will not apply to every Dutch person. But in general I recognise the constructive critical behaviour of the Dutch in business. We are not reluctant to raise our voice, not because we are over confident, but more related in an urge to contribute.

Consensus has had a bad connotation in terms of “Hollanditis”. In my opinion this attitude still exists. Another attitude is after we found consensus we don’t stop talking or discussing and sometimes fail to act.

In the end there is nothing wrong with finding the better solutions by listening to all stakeholders at the table. Angela Merkel puts it in her own words.

The art of consensus brings us closer to an agreement in which all parties are heard. In that respect this is a gain.
Pleasure to do business with you as a Dutchman.

Antifragiliteit in de covid-19 pandemie

Deze covid-19 crisis legt ons als mens in al zijn kwetsbaarheid op het offerblok. We zijn slachtoffer van onze gewoonten in omgang met voedsel, natuur en milieu. Ondanks dat er vele meningen zijn over de oorzaak van deze pandemie, is het met recht een natuurramp met verstrekkende gevolgen voor ons als mensen, de dieren en onze leefomgeving.
Vele simpele vanzelfsprekendheden worden omver geblazen zoals naar de film gaan, uit eten in spontaniteit. Onmogelijk. Toch bestaat er een antifragiliteit die ons beter uit deze crisis kan laten komen.

Ja, er zullen zaken ingrijpend veranderen in navolging van deze pandemie. De waardering van een knuffel, aanraking zal worden opgewaardeerd. De werknemers in de zorg, hulpdiensten, schoonmaakdienst die we voorheen wat meewarig nakijken krijgen meer (hopelijk) meer waardering.
We gaan een hybride vorm vinden voor werken, waarin de vanzelfsprekendheid van op je werk zijn anders ingevuld gaat worden. De balans tussen thuis en werk gaat anders worden ingevuld.

Voor leiders is er in deze onzekere tijden een belangrijke boodschap bestaande uit vier vuistregels van Amy Edmonson How to lead in a crisis:

  1. Transparantie; ben eerlijk over het feit dat je met de beperkte informatie keuzes moet maken waarvan je niet zeker weet hoe het zal uitpakken
  2. Handel met “urgency”; laat zien dat je erachteraan gaat om meer informatie te krijgen door snel te handelen en in te spelen op deze nieuwe informatie
  3. Blijf bij je kernwaarden; benadruk juist in deze tijden waar je altijd al voor hebt gestaan als leider, als organisatie en
  4. Vraag om hulp; blijf niet op je rots staan, maar daal af en vraag anderen hoe zij het zien.

Laat er wat moois uit deze pandemie komen middels een antifragiliteit die we inbouwen. Veel sterkte deze komende tijd.

De noodzaak van compareren

De noodzaak van compareren lijkt groter te worden in een tijd waarin we leven waar verschillen groter gemaakt worden dan ze in werkelijkheid zijn. Je kunt tot één kamp horen, waarin uitgesloten wordt om te denken tot een ander kamp (bijvoorbeeld in negativiteit). De CEO van twitter benoemde dat er geen ruimte is voor negativiteit in zijn organisatie. De consequentie is dat je er anders niet mag werken. Daarmee sluit je mensen uit en draag je bij aan een cultuur die polariseert.

Werknemers willen organisaties die ruimte geven aan verschillende perspectieven. Diversiteit wordt van groot belang is om organisaties te laten overleven.

Hoe zorg je voor een cultuur waarin je ruimte biedt aan diversiteit:

  1. Hobby budget invoeren; dat betekent dat je werkgever ruimte geeft en bijdraagt aan het uitoefenen van een hobby. Het stimuleert nieuwsgierigheid bij je als persoon die terug komt in je werk
  2. Ruimte voor falen; hierover heb ik in een eerdere blog voorwaarts falen uitgeweid. Bij Ben & Jerry’s hebben ze een begraafplaats gemaakt voor de mislukte smaken naast hun kantoor. Hiermee geef je ruimte aan het afsluiten van een project wat niet is gelukt.
  3. Afspraken maken hoe je het niet met elkaar eens kunt zijn; daar zijn verschillende manieren voor. Maak gebruik van de snelheid van vertrouwen door veiligheid te creëren. In deze veiligheid kun je ook je mening willen delen. Eén van de vormen om vanuit veiligheid te delen is om te compareren (in de plaats van discussiëren).

Compareren staat haaks op discussiëren omdat je een mening (over bijvoorbeeld diversiteit) van jou naast de mening van de ander plaats en daarin niet een “winnaar” kent. Deze vorm geeft ruimte aan verschillende meningen over een onderwerp (bijv. diversiteit).

Compareren kan inspirerend werken omdat er verschillende ideeën over een onderwerp de ruimte krijgen waarin geen “fouten” bestaan. Zonder schuld of schaamte kun je bijdragen aan de meningsvorming van de deelnemers binnen de organisatie waarin je voelt dat je mening gewaardeerd wordt. De noodzaak van compareren is voor een organisatie die mee wil in deze tijd en aantrekkelijk wil zijn voor een generatie mensen van nu, steeds vanzelfsprekender.

Luisteren als essentieel instrument

In deze tijd waarin door de covid-19 omstandigheden videobellen gemeengoed wordt, is luisteren naar de ander nog waardevoller geworden. Opgesloten in je 60 m2 meter appartement ben je overgeleverd aan jezelf. Of in je eengezinswoning met twee jonge mensen om je heen, deel je de taken met je partner. Ondertussen gaat het werk “gewoon” door.

Ik spreek veel mensen omdat het tot mijn vak hoort veel mensen te ontmoeten en te spreken. Daarbij kan ik soms heel gericht zijn op basis van een opdracht. Ik nodig iemand uit om op basis van een openbaar profiel zijn capabilities én ambities te delen. De kunst is om in deze gesprekken te voorkomen dat de wens de vader van de gedachte wordt. Kritisch luisteren levert de kandidaat een verwachting die aansluit bij de wens van de opdrachtgever en de kandidaat zelf.


Mensen benaderen mij om een introductie te doen van zichzelf. Daarbij onderzoeken we de aanknopingspunten die wel of niet bestaan bij mijn expertiseveld (Internationaal/FMCG/Food/Retail) in executive search en de achtergrond en vooral ambities van de voorstellende mens. Ik probeer daarin met mijn introductie een “toon” te vinden die past bij hoe ik graag de mens wil ontmoeten. Mensen die mij al eens hebben gesproken zullen mijn “persoonlijke touch” herkennen.

Vanzelfsprekend spreek ik veel mensen die in mijn business werken. Daarmee onderhoud ik de contacten en luister ik naar de struikelblokken én successen in werk en (soms) in leven.

Wat ik ontdek in de recente hype van het videobellen is dat ik anders luister bij videobellen dan met een telefoon waar geen beeld bij is. Bij videobellen ben ik snel afgeleid. Ik probeer mezelf uit beeld te halen. Videobellen werkt heel goed voor korte updates met mensen die ik al enigszins ken. Ik denk dat het (kritisch) luisteren me beter afgaat bij contact zonder visuele clues in een eerste kennismaking.

De mooiste complete indruk heb ik als ik naar de opdrachtgever of kandidaat in levende lijve mag ontmoeten. Ik vertrouw erop dat de periode van live ontmoeten en luisteren, de essentie van mijn vak, weer snel gewoon wordt.

Nieuwe vaardigheden vereist in covid-19 crisis

Het is veelvuldig onderwerp van gesprek in deze Covid-19 crisis. Vraagt deze tijd nieuwe vaardigheden?
Dat er werk anders wordt gedaan dan voor de crisis is duidelijk. Je kunt soms bij een category manager thuis komen om je presentatie te doen, iets wat voor de crisis onvoorstelbaar zou zijn. Je accepteert dat er tijdens een virtuele vergadersessie een kind de aandacht vraagt van een van de deelnemers, ook onmogelijk als je op kantoor bent. Een laatste verandering is dat dankzij virtueel werken je ongezien je mails kunt afwerken, iets wat moeilijk werd getolereerd als je in vergadering zat op kantoor.
De conclusie is dat er nu anders gewerkt wordt dan voor de crisis. We zullen dus ook allemaal positieve en negatieve ervaringen hebben inzake virtueel werken. Die nemen ze ons niet meer af.

In een eerdere blog over nieuwe vaardigheden heb ik al vooruitgelopen op de mogelijkheid en kansen van meer digitaal werken. In een webinar dat ik deze week heb meegemaakt komen een aantal sleutelbegrippen naar voren in nieuwe vaardigheden:

1. Mindfullness: sluit aan bij de idee dat juist nu (en wat mij betreft altijd) mensen op de eerste plaats staan. Op afstand vraagt meer ruimte en tijd voor gevoelens die leven in je team of met één op één gesprekken.
2. Anti-fragility: betekent dat we een combinatie mogen laten zien van volhardendheid én buigzaamheid/flexibiliteit. Het is soms volhouden in die zin dat we met een jong gezin (en jonge kinderen die veel extra aandacht opeisen) naast je veeleisende baan in dezelfde ruimte werkt. Flexibiliteit is nodig om daarin een vorm te vinden die voor allen werkzaam is.
3. Management: nu komt het erop aan dat je laat zien voorwaarden te creëren die het mogelijk maken om het beste uit je team te halen. Inlevingsvermogen, luisteren en je openstellen voor anderen, die soms gewoon alleen zijn, zijn dé vaardigheden die nu vereist zijn.

En ook managers/leidinggevenden zijn mensen! Dus zorg als leidinggevende ook goed voor jezelf om vandaaruit te letten op je team. We staan voor een nieuwe manier van werken met nadruk op andere vaardigheden dan vanouds. Deze coronacrisis zal leiden tot nieuwe vaardigheden die we gaan inzetten in ons werk en leven naast werk.

The Reset

We zitten nu ruim een maand in “intelligente” shutdown vanwege covid-19 en dus is het tijd voor the reset, de staat opmaken. Want wat gaat er nou goed en wat gaat er minder? Hoe kunnen we zaken oppakken die ons na deze periode sterker uit de strijd laten komen?
Op verschillende manieren wordt er vorm gegeven aan de beperkingen die we nu hebben. Wie heeft zich kunnen voorstellen dat we met een “anderhalvemetereconomie” komen. Overigens wordt dit het woord van 2020.

Terug naar the reset; Waarom blijven processen in bedrijven lopen? Hoe kan het dat de efficiency van vergaderen toeneemt, dat we accepteren dat er een huilend kind midden in een telco in beeld verschijnt? Omdat we samen erdoor heen moeten. We voelen een zekere solidariteit die we nog niet hebben meegemaakt.

Thuis werken is zoiets. Ik weet van vele bedrijven dat dit een heikel onderwerp was. Moet je nu zien hoe daarin een omschakeling komt, waarin zelfs naast medewerkers met klanten in telco’s wordt gewerkt. Dit thema zal wel als consequentie hebben dat de ARBO-regels thuis zullen moeten worden nageleefd. VPN-technologie zal thuis worden ingevoerd én een keuze in technologie zal worden gemaakt.

Vitaliteit en balans zijn thema’s die duidelijk naar voren komen. Hoe blijf je goed voor jezelf zorgen, als de grenzen van werk en privé wel heel erg op elkaar komen te liggen. Voorheen kon je op je werk even bijkomen van je huiselijke beslommeringen. Nu blijft een dag lang telco’s voeren, én je kinderen verzorgen wel heel veel gevraagd.

Waarom sturen we die goed betaalde accountmanagers op pad, terwijl een stevig bezette binnendienst ook al veel kan betekenen voor klanten?

Mag ik je uitdagen om zelf de tijd te nemen met je team, organisatie om nu the reset te maken en deze te laten delen met je medewerkers op deze bijzondere tijd.
Blijf gezond, pas goed op jezelf en let op de ander!

Leiderschap in tijden van Covid-19

Wat betekent leiderschap in de huidige tijd waarin Covid-19 virus ons dwingt thuis te blijven? Wat betekent het als tegelijkertijd de omzet drastisch stijgt of daalt zodat er wat extra’s van de mensen gevraagd wordt.  Het leiding geven aan virtuele teams vraagt om enkele interessante aandachtspunten en brengt ook creativiteit die ik verneem uit mijn gesprekken met verschillende leidinggevenden. Deze aandachtpunten zijn:


1. Over-communicatie: wanneer je een team virtueel aanstuurt is het van belang om vaker in calls of skype-sessies je team bij elkaar te roepen dan op kantoor. Deze over-communicatie heeft het doel om mensen dichtbij te houden en om eventuele zorgen weg te nemen.
2. Het vrachtwagen chauffeurs-syndroom: meestal mannen die uren onderweg zijn, de tijd hebben om te piekeren en die met communicatiemiddelen informatie krijgen en daar een mening over vormen, missen de “tucht” van een groep die een andere invalshoek kennen. Zo ook kunnen bij thuiswerken dingen borrelen die uitgesproken dienen te worden in een groep.
3. Misverstanden of zorgen wegnemen: als een deelnemer in de virtuele omgeving onvoldoende gehoord wordt of op een ander abstractieniveau zit dan de leidinggevende kunnen misverstanden ontstaan die moeilijk te managen zijn. Hiervoor is aandacht voor de mens-kant van groot belang en de “peilstok” te gebruiken.

Uiteindelijk werk je in een set van waarden en normen die we bedrijfscultuur noemen in de fysieke wereld. Die waarden en normen veranderen niet door virtueel leiding te geven maar vragen wel om een andere manier van bevestigen.

Het leiderschap in virtuele teams zal een face2face gesprek niet kunnen vervangen voor persoonlijke gesprekken die ingrijpen over functioneren of persoonlijke ontwikkeling. Het biedt ook ruimte voor experimenteren. Zo hoor ik dat er aankomende vrijdag een virtuele borrel wordt georganiseerd bij een grote corporate.

Voor een generatie leiders zal een extra beroep gedaan worden op hun kwaliteiten in een onbekende (virtuele) omgeving. Dankzij het Covid-19 virus zijn ze noodgedwongen. Alleen al het gebruik van communicatiemiddelen als zoom, bluejeans of skype zal voor enkele wennen zijn. Ze zullen zich in deze nieuwe omgeving als leiders moeten gedragen. Succes en vooral gezondheid!

5 voordelen van Covid-19

Dankzij de Pandemie Covid-19 worden enkele zaken opnieuw beoordeeld op noodzaak. Het lijkt erop dat er met de maatregelen die nu in verschillende organisaties genomen worden dat een aantal zaken die vanzelfsprekend zijn ter discussie worden gesteld. Hieronder 5 voordelen van Covid-19.

1. Niet meer dan vijf personen in vergadering
2. Geen enkele vliegbeweging van mensen
3. Skype- en andere communicatiemiddelen gebruiken
4. Gebruik van “handen schud” ritueel op de schop
5. Nederlanders zijn nuchter en realistisch

ad 1.
Wat een grote corporate in de zuivel al langer hanteert om de efficiency van vergaderen te versterken is het aantal mensen bijeen vergaderd. Ook met vijf mensen kun je oeverloos zijn, maar de kans neemt met een groter aantal alleen maar toe.
ad. 2 en 3.
Het verplaatsen kost tijd en is niet altijd nodig. En dat hangt samen met een frequenter gebruik van skype- en andere communicatiemiddelen. Laat het vliegtuig staan en neem de telefoon. Wat scheelt dat in energie, CO2 footprint en tijd.
ad 4.
Zoals onze premier Rutte in zijn aankondiging over handen schudden al direct liet zien is welke rituelen er ingebakken zitten, waaronder het handen schudden. Ook ik heb in mijn volleybal training moeten afleren om elkaar aan te raken na een gemaakt punt. Zo is het heel gezond om rituelen onder de loep te nemen en je af te vragen of het niet anders kan.
ad 5.
In de hoop dat we niet meer persoonlijk leed meemaken met dit virus, zijn er nog geen grote hamster activiteiten van Nederlandse burgers die een paniekreactie alleen maar verergeren. Het lijkt tot nu toe dat we de zaak met zorg oppakken en met oog voor de eigen verantwoordelijkheid naar de ander toe. Laten we daarop in ieder geval een les leren.

Ik merk dat de controle over mijn agenda wankelt op dit moment van schrijven. Zaken worden gecanceld, meetings gaan per Skype, een congres wordt verplaatst, in de benadering van mensen pas ik mijn vanzelfsprekende toenadering aan.
Ik hoop dat we dit snel over kunnen laten waaien en de voordelen hierboven beschreven mogen behouden.