Leiderschap in een VUCA-wereld

/0 Reacties/in /door

De enige constante is de verandering; laat een van de gesprekspartners van mij vallen. Dat blijkt de rode draad te zijn van vele interviews waar de Volatile, Uncertain, Complex and Ambigious (VUCA) wereld ons in brengt.

Wat vraagt dat van leiderschap?
Daarover bestaat de overtuiging dat de “huidige” leiders onvoldoende instrumentarium hebben om hier mee om te gaan. Zeker als we in ogenschouw nemen dat de ervaring van onze huidige leiders evenveel jaren bedraagt als de leeftijd van de mensen aan wie ze leiding geven (sic!)

Wat vraagt de jongere werknemer?
Ik heb al een poging gewaagd in dit artikel om een richtlijn te geven.
Positieve elementen van de generatie is dat ze geen angst kennen, dat ze hun eigen zaken najagen waarvan ze vinden dat die ook het najagen waard zijn én de wens hebben om het verschil te maken.
Negatieve elementen kun je omschrijven als het gebrek aan loyaliteit, de wens van onmiddellijke “gratificatie” van hun wensen en het gevoel te hebben dat ze altijd “winnaars” zijn.

Waar komt de realiteit samen?
Uiteindelijk ontstaat er een beeld van de werkelijkheid die vraagt om 10.000 keer oefenen, in de plaats van denken via een YouTube tutorial het wel even te fiksen. Dat geeft stress, burn-out ’s en zelfs gevallen van zelfdoding.

Wat te doen in leiderschap in deze VUCA wereld?
Aandacht als sleutel voor het simpele feit dat je “gezien” wordt. Een gesprek in een echte omgeving waarbij je elkaar kunt horen, ruiken, zien en voelen. Het tijd maken voor elkaar zonder even snel de Teams-/Zoom-link te delen maakt dat andere instrumenten als onbeperkte vakantiedagen en/of een mental coach die voor je ter beschikking staat minder noodzakelijk zijn.

Het vraagt als leider een instrumentarium dat als dienend mag worden omschreven. Hierbij mag je de KPI’s niet uit het oog verliezen. Ruimte voor de mens in de organisatie met de aandacht die daarbij komt kijken. Helder toch?

Wat onderscheid mij in mijn vak recruitment?

/0 Reacties/in /door

Na een intensief gesprek met een kandidaat die “in de markt” is, komen we op het vak recruitment. Ze haalt aan wat haar ervaringen zijn met de bureaus die ze heeft gesproken. Daarin voelt ze een gebrek aan aandacht voor haar. Dat meet ze af aan de tijd die haar wordt gegund om een beeld van haar te vormen.

In  10 minuten denken ze al een beeld van me te hebben, suggereert mijn gesprekspartner. Dat zit hem dan voornamelijk in of er een match is met het profiel waarvoor ze een opdracht hebben. Dat is de leidraad. Natuurlijk maakt dat ook onderdeel uit van een gesprek met een kandidaat.

Ik oefen dit vak uit vanuit een wens dat ik mensen naar een nieuwe uitdaging mag begeleiden in een omgeving waarin ze volledig zichzelf kunnen zijn en daarmee ook succesvol.
Uiteindelijk is voor mij de leidraad van een gesprek met een kandidaat welke ambities en ervaringen die persoon heeft. Dat hoeft voor mij niet de aanleiding te zijn om een gesprek aan te gaan. Dat kan een opdracht zijn of een interessant profiel binnen de FMCG.  Vooropgesteld dat ik werk vanuit een bepaalde sector en niveau van uitdagingen die er zijn. Ik heb als recruiter mijn speelveld om überhaupt het gesprek aan te gaan al verkleind.

Los van de opzet en werkwijze die ik hanteer om zo efficiënt mogelijk een beeld te krijgen van de persoon, vraag ik ook naar de ervaringen in het laatste bedrijf waar ze hebben gezeten. Of de laatst genoten opleiding waarin ze hebben gezeten. In die zin leer ik als recruiter veel over bedrijven en hoe die functioneren vanuit het perspectief van een persoon die daar heeft gewerkt.

Uiteindelijk neem je die kennis weer mee in het kunnen beoordelen of iemand wel of niet past bij de werkwijze van een bedrijf. Zo blijf je door tijd te nemen op de hoogte van wat er speelt en kun je beter adviseren waarin ambities en ervaring aansluiten bij de meest passende omgeving om die te gebruiken.

Blijkbaar behoor ik met nog twee andere recruitment bedrijven tot een uitzondering in de recruitment wereld de persoon centraal te stellen in de plaats van de vacature van de opdrachtgever. Ik mag hopen dat er meer collega’s zijn die werken vanuit de mens.