Berichten

Managing Paradoxen

/0 Reacties/in /door

De betekenis van werk in de moderne westerse maatschappij geeft aanleiding tot het managen van paradoxen. De recente gebeurtenissen leiden niet meer tot ambiguïteit. Ze dragen in zich een paradox waar de werkende mens mee om moet leren gaan.

Covid als paradox
De covid-crisis brengt veel eenzaamheid en beslotenheid van je “thuis”-omgeving. Daarnaast geeft het de digitalisering een enorme boost, zodat we productiever kunnen zijn. Werk als een sociale activiteit op kantoor heeft een andere lading gekregen.

Consumenten gedrag verandering paradox
We maken met de crisis een enorme verandering mee in ons gedrag. Geforceerd door (overheid-) maatregelen beperken we ons. We gaan digitaal bestellen. En vrijwillig leren we om dichter bij huis te kopen en de duurzaamheidsslag te maken. Direct bij de boer kopen zit in de lift.

Oekraïne paradox
We worden met onze neus op de “kosten” van vrijheid gedrukt. We leren dat vrijheden niet vanzelfsprekend zijn en hoe we als wereld met elkaar samen en afhankelijk zijn. We herijken onze waarden en versterken deze. Wat is de vrijheid ons waard?

We zullen moeten leren omgaan met deze paradox. De spanning die ontstaat met de wens om ergens bij te horen, onderdeel uit te maken van een team, je te kunnen ontwikkelen in je baan. En de  wens om voor een 100 euro per week meer salaris de overstap naar een andere werkgever te maken.

Hoe kun je je daar als werkgever tegen wapenen?

Een mogelijke oplossing is om een ecosysteem in medewerker activisme te creëren. Concrete voorbeelden zijn het vormen van een Young Professionals platform, of een inclusivenesswerk, ambassadeurs groep en een schaduw MT waarin de jongere activistische medewerkers een conversatie kunnen ontwikkelen met de leiders van een organisatie.

We hebben allemaal om te gaan met deze paradoxen. Voor jongere medewerkers vraagt dit andere capaciteiten dan de meer ervaren medewerkers hebben ontwikkeld. Uiteindelijk probeer je ze te laten omgaan met de paradox binnen je organisatie. Maak er gebruik van en vraag je af wat jij niet ziet en zij wel!

Terugbellen!

/0 Reacties/in /door

Het vak van “mensen makelen” brengt frekwente en veelzijdige communicatie met zich mee. We skypen, appen, mailen, spreken af en (terug-)bellen. Dankzij de modern technologie is de manier van bereiken van mensen belangrijk geworden. Wanneer kiezen we voor “appen” of een mail zenden en een hoe nodigen we uit voor een lunch?

Velen mensen en bedrijven zijn “mensenbemiddelaars” en vullen dit vak in op hun eigen wijze. De “kandidaten” en opdrachtgevers veranderen mee in hun voorkeur voor technologie en gebruik daarvan. Wat maakt het dat je je kunt onderscheiden van de grote groep “collega’s” die we kennen in de wereld van executive search?

Mijn drijfveer om dit vak te beoefenen is een hele heldere ; ik heb de ambitie om mensen dichter bij zichzelf te laten komen en daarmee beter en blijvend te laten presteren in hun werk. Werk is (nog) een belangrijk onderdeel van het leven. Wat we nu verstaan onder werk en wat we nu verstaan onder een belangrijk onderdeel van het leven. Het aandeel werk zal minder gaan worden in de klassieke zin van de definitie van werk. Zingeving zal belangrijker worden als onderdeel van het invullen van ons leven.

Mijn opdrachtgevers zijn mensen. Deze mensen staan dicht bij me in waarden en normen. Een vorm van gelijkgestemdheid in de positie van het leven. Je verwerft opdrachtgevers die het dichtst bij jezelf en je waarden en normen staan. Mijn ambitie is dan ook deze mensen verder te bereiken, binden door ze te boeien.
In die zin hoef ik me eigenlijk niet te onderscheiden van andere collega’s. Dat doe ik al omdat ik in deze “mensen business” me als persoon op mijn hoogstpersoonlijke wijze werk. Hiermee onderscheid ik me al van mijn collega’s.

Vanzelfsprekend krijg ik de vraag van prospects, na mijn introductie (hoogstpersoonlijk) wat mijn bureau onderscheidt van collega bureaus. Mijn antwoord is dan :
1. Business sense; ik ben iemand die heeft gewerkt in verschillende corporate FMCG bedrijven
2. Psychological sense; ik kan me inleven in de persoon die gevraagd wordt, in relatie tot de persoon die ik als kandidaat te zien krijg
3. Hoogstpersoonlijk; het gehele process van werving tot en met selectie en presentatie is in handen van een en dezelfde persoon.

Op zich zijn bovenstaande elementen ook weer niet uniek. En dat brengt me bij een heel doeltreffende en simpele constatering van opdrachtgevers en prospects waarin ik me blijkbaar makkelijk weet te onderscheiden waarvan de eenvoud spreekwoordelijk is: ik bel terug!

werkgever interessanter

Wat maakt je als werkgever interessanter?

/0 Reacties/in /door

De markt wordt steeds competitiever om de meest passende kandidaat te werven. Daarmee wordt het dus belangrijker om als werkgever interessanter te zijn. Wat maakt je als werkgever interessanter voor een kandidaat?

Natuurlijk verschilt het per kandidaat en bestaat er geen generiek recept. Toch blijkt uit mijn praktijk een vijftal opvallende zaken die kunnen bijdragen aan de interesse van de generatie van mijn kinderen (geboren tussen 1985 en 2000, de zogenoemde generatie Y):

  1. Geen scheiding tussen privé en werk, de leidinggevende is gelijkwaardig en makkelijk te benaderen
  2. Purpose, een term die veel gebruikt wordt en het gevoel van betekenis geven, trots zijn op wat ze bijdragen en het verschil maken
  3. Waardering, geld maakt plaats voor medezeggenschap, gehoord worden, feedback
  4. Vrijheid, het beste resultaat bereiken zonder een manager die ze in hun nek hijgt, maar ze de ruimte geeft.
  5. Persoonlijke ontwikkeling, in de vervaging van de scheiding tussen werk en privé zoeken ze versterking van zichzelf als mens, alswel vakinhoudelijk in werk. Dat vraagt om maatwerk

werkgeluk

Als werkgever ben je op zoek naar productieve, tevreden werknemers die je wilt behouden. Daarnaast zoek je “impact-players” die je als organisatie een stap verder helpen. Happiness Works deed in 2021 een representatief onderzoek naar het werkgeluk. In 2015 was van de op dat moment meer dan 7,2 miljoen Nederlandse werkenden (het grootste onderzoek tot nu toe naar werkgeluk in Nederland) de gemiddelde score: een 5,3 (uit 7).

Ik spreek ondernemers/managers die het belang van vitaliteit als onderdeel van een “employability” programma steeds serieuzer gaan nemen, waardoor de mensen goed in hun vel zitten en hun talenten gebruiken, creatiever en productiever zijn. Mensen gaan hun werk met meer plezier uitoefenen en houden voldoende energie over voor een privé leven.

Wat je interessanter maakt als werkgever is het vermogen om mensen zich beter en gelukkiger te laten voelen dan toen ze bij je zijn begonnen. Daarmee win je als werkgever in de krappere arbeidsmarkt.

Werk en Betekenis

/0 Reacties/in /door

Werken is in onze welvarende Nederlandse maatschappij meer dan een inkomen. Werken kan betekenis verlenen, waarin uitdaging, identiteit en “ownership” samen kunnen vallen met een inkomen. Voor mensen die momenteel zonder werk zijn is niet alleen de economische invloed maar ook de immateriële invloed van werk voelbaar. In mijn zoektocht naar de juiste “match” leer ik dat inkomen niet zaligmakend is. Ik constateer dat er bij sommige “kandidaten” ruimte is voor een salaris achteruitgang die gecompenseerd wordt door een inhoudelijke vooruitgang. Maar er zijn ook “kandidaten” die daar weer heel anders over denken.

Ikea effect

In mijn praktijk ontdek ik verschillende mensen die een verschillend beroep op me doen:
1. De netwerk-verlanger; iemand die weet dat ik een zeer breed netwerk heb en daarmee me inzet om deuren te openen vanuit een idee dat dit de kans op werk vergroot
2. De coaching-vrager: iemand die het nodig heeft om achter zijn vodden aangezeten te worden, mogelijkheden te zien, erop adequaat te reageren.
3. De ambitie-verlegger; deze persoon wil meer betekenis kunnen verlenen vanuit een bestaande werkomgeving. Meestal wenst deze persoon vanuit een anonieme positie op toegevoegde waarde geplaatst te worden
4. De mogelijkheden-zoeker; in mijn vak overzie ik wat er leeft in de FMCG Commerciële posities aan openbare en niet openbare vacatures. Door kennis van de persoon kan ik een koppeling maken. Dit geldt zowel voor werkenden als mensen “IBJ”.
5. De opportunisten; deze mensen hebben een slecht gesprek gehad met hun baas en kennen me goed. In een opwelling willen ze hun CV ineens gelicht zien en actief in de markt komen.

Het maakt me niet uit vanuit welke motivatie je denkt een beroep te willen doen op mijn diensten. Mijn uitgangspunt is dat iedereen met minimaal vijf jaar werkervaring in commerciële functies binnen de FMCG gebruik kan maken van mijn diensten. Echter kent ook mijn professie het IKEA-effect: Het proces is niet altijd even leuk om een kast in elkaar te zetten op basis van veel eigen werk. Uiteindelijk leiden de stappen die je mag zetten tot een resultaat waarmee je anders naar een kast kijkt. Door het proces krijgt je kijk op jezelf en op werk meer betekenis. Net als een IKEA kast in elkaar zetten een resultaat geeft dat meer betekenis geeft aan een kast. Zo kan het dus ervaren worden om met mij in zee te gaan. Wil je werken en betekenis met Bureau Boeren ervaren? Stuur een bericht!

5 gezichtspunten op werk

/0 Reacties/in , /door

Grote kans dat je niet “op je werk” zit als je dit leest. Waar is dat dan? Grote kans dat je rond 9.00 – 9.30 uur bent begonnen met “werken”. Ben je nog een uur lang “onderweg”?. Wat gaat weer normaal worden? En wat is er om je druk over te maken? Hieronder geef ik je vijf gezichtspunten op werk.

Van veel gedrag en overtuigingen in je dagelijkse leven ben je niet bewust. Nadenken over alles is ook niet te doen. In het boek “Je nieuwe leven” van Saskia Langenberg met als ondertitel Van oude gewoontes naar het nieuwe werken, wordt op een “zelf doe”- wijze je een spiegel voorgehouden.
onderweg naar werk

Hieronder geef ik vijf stappen die een verandering kunnen inzetten naar je kijk op je werkleven:
1. Van “Ik doe wat mijn baas zegt” naar “Ik geef mijn werk zelf vorm”. Je spreekt zelf met je leidinggevende je doelen af, en spreekt af wanneer je die oplevert. Je geeft vorm aan persoonlijk ondernemerschap door in overleg te treden omtrent output en tijdstippen.
2. Van “Ik ben werknemer” naar “Ik ben persoonlijk ondernemer”. In de eerste frase als werknemer, neem je letterlijk werk aan. Een begrip dat stamt uit het industriële tijdperk dat we in Europa grotendeels achter ons hebben gelaten. Werk anno 2022 vraagt om je kennis en ideeën in te zetten.
3. Van “werken doe ik van 9 tot 5” naar “Ik doe de dingen op het tijdstip dat het me het beste past”. Ik schrijf deze blog op een zondagmiddag, in de wetenschap dat ik morgen een volle agenda heb en de blog morgen wil plaatsen. Ik heb een zekere output afgesproken (evt. met een leidinggevende) en bepaal zelf wanneer ik ervoor zorg dat die output ontwikkeld wordt.
4. Van “ik ga elke dag naar kantoor” naar “Ik ga naar de plek die me het beste past”. Ongetwijfeld heb je nu noodgedwongen meer “werkplekken” dan alleen je kantoor. In de gym, in een kantoor van een opdrachtgever of agency die iets voor je maakt. Wat dacht je van je auto waar je waarschijnlijk ook wel eens vandaan belt.
5. Van “de schoorsteen moet roken” naar “werk is een belangrijk deel van mijn leven”. In de eerste frase lijkt werk op een noodzakelijk kwaad. Het lijkt wel of je werk niet bij je leven past. Als je dat zo voelt, zou ik beginnen met het boek van Langenberg te kopen!

Ongetwijfeld ontdek je bij jezelf dat werk en leven onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en steeds meer hybride vormen krijgt. We zijn na twee jaar corona stil gaan staan bij hoe werk past in het leven. Om daar nu gebruik van te maken, is het van belang bovenstaande 5 gezichtspunten op werk tot je door te laten dringen. Gebruik de komende periode om jezelf af te vragen hoe je 2022 wilt invullen in werk en leven. Neem contact op als er iets wringt!

Wat drijft je?

/0 Reacties/in , /door

Het is niet altijd makkelijk om met veel “vlieguren” in het leven, geconfronteerd te worden met de vraag: wat drijft je? Je bent toch al jaren goed bezig en doet wat er moet gebeuren. Waarom zou je jezelf dan deze vraag (laten) stellen?

Dit onderwerp is van te groot belang om onbesproken te laten. De vraag maakt dan ook onderdeel uit van een interview die ik met een kandidaat heb. Het volgt uit hoe je het werkzame leven hebt ingevuld en vooral waarom je sommige keuzes hebt gemaakt. Vanuit je eigen ik, je identiteit rolt vanzelf je invulling van je leven. Authenticiteit is daarin een groot en veelvuldig misbruikt begrip. Ik wil de vertaling maken naar je werkzame leven, als onderdeel van jezelf.

Klinkt dit allemaal te zweverig? Nou, dan wordt het toch eens tijd om bij jezelf te rade te gaan. Niet elke dag, maar zeker eens in de drie jaar. Ik ben een verbinder. Een mens dat uitgaat van harmonie en balans. In een wereld waarin er voldoende aanleiding is om de harmonie verstoort te zien, raken we uit balans. Zo ook in je werk. Er zijn genoeg zaken die je uit balans kunnen brengen, en die niet groot genoeg zijn om je uit je baan te laten schieten. Tot op het moment dat je geen verbondenheid meer voelt, met je baan, met je collega’s of met de organisatie waar je voor werkt.
harmonie

Vraag eens aan je collega’s na een vergadering wat ze ervan vinden. Laat ze één woord gebruiken. Laat ze met een stift het woord op een white board zetten. En vraag welke emotie bij dat woord hoort. Bedenk zelf eens welk woord in een voortgangsgesprek met je baas naar boven komt. Geef je baas deze feedback en vertel welke emotie je daar bij hebt. Het zal je verbazen wat voor energie er weer kan gaan stromen. Wat let je om dit te doen?

Zijn er veel zaken die voorkomen dat je bovenstaande wilt doen, dan wordt het tijd om met mij te gaan praten. Ik zal je dan de vraag stellen wat jou drijft. En waarom je niet hebt gekozen om het lef te tonen in je huidige organisatie om de verbinding met jezelf aan te gaan. Je weet me te vinden!

Ouder worden en werk

/0 Reacties/in /door

We leven in een tijd waarin de 50+ een herontdekking kent. Los van de commerciële interesse voor een doorgaans nog goed bij kas zittende groep, is er ook een revival voor deze groep ouderen en werk. Geïnspireerd door het boek “de 100 jarige man die uit het raam klom en verdween” van J. Jonasson , vertaal ik hieronder uit dit extreme voorbeeld de nieuwe cultuur van hoe we een manier van zelf bepaling vinden en ouder worden en werk zien.

50+ op een zwartwit geblokte vloer

Je wens is om weer terug in het arbeidsproces te komen.  Je ontdekt dat het niet zomaar gaat. Neem het voorbeeld dat je op latere leeftijd pianist wilt worden. Je kunt dan je wens (pianist worden) niet altijd als wil promoveren. Zo is ook de wil om vrijheid in werk te hebben een breekbaar ideaal. Je zult er hard voor moeten werken. Zo geldt dat ook voor werk en de leeftijd 50+. Deze groep heeft deze dagen een agenda (namelijk een wens naar bevredigend werk) en groeit in kracht.

De groep van 50+ vraagt ook om een andere aanpak wat betreft leidinggeven en motiveren. Daarnaast heeft de 50+ groep een andere bestaansethiek waarin in de plaats van “willekeur”, een duidelijker agenda voor de tweede helft van het leven plaats krijgt.

Zeven kenmerken van een 50+ in werk (en leven) zijn:
1. Ze nemen meer afstand van zichzelf en zullen daarin minder directieven van “anderen” aannemen. Je zult ze anders overtuigen en motiveren.
2. Ze stellen hun “onteigeningen” vast. In dit continue proces van toe-eigeningen en onteigeningen zal de werkgever een vorm moeten vinden. Niet alles kan.
3. Ze eigenen zich het “zelf” meer toe, en articuleren meer en beter waar het ze om gaat. In hun relatie met werk en zichzelf geven ze helder betekenis aan de relatie werk/zelf
4. Ze kiezen voor een zinvolle oriëntatie; ze werken voor iets waar ze werkelijk in geloven
5. Ze ontdekken meer bindingen en engagement, waarmee ze meer oog krijgen voor de samenhang met anderen/collega’s
6. Ze zoeken naar meer samenhang in het leven en integreren werk en hun leven
7. Ze werken aan de “oefening van het sterven”, waarbij ze processen van werk zien als een “kunst” van het weer opnieuw beginnen.

Uiteindelijk zal de groep 50+ in de tweede fase van het leven, het lot mogen omhelzen. Dit is de dimensie van de

een levenlang proces

een levenlang proces

tragiek die we allemaal kennen als we ouder worden en werk minder of geen betekenis geeft aan deze fase. Dat neemt niet weg dat de zeven hierboven genoemde kenmerken onverminderd van toepassing blijven. Ook zonder werk als betekenis gevend instrument.  Uiteindelijk zullen we allemaal overlijden, hoe hard we wellicht ook willen van niet.