Berichten

Niet aan een touwtje

In een proces van het vinden en werven van de meest passende kandidaat komt er een fase dat ik ze niet aan een touwtje kan houden.

Het vinden van een kandidaat is eenzaam werk waarin ik met behulp van media en relaties en vanuit mijn eigen database een match maak op vele raakvlakken. Zo ontstaat er een lange lijst met mensen die ik direct wil benaderen voor de vacature. Er bestaat ook een lijst met kandidaten die ik niet direct wil benaderen om verschillende redenen.

Het werven van de geïnteresseerde kandidaat is een samenspel, waarin de opdrachtgever een belangrijke rol speelt. Het verleiden betekent in mijn geval dat ik een realistisch beeld kan geven van de situatie waarin de vacature zich verhoudt. Inhoudelijk goed geïnformeerd zijn is van groot belang. Hierin speelt de opdrachtgever een belangrijke rol.


Nadat de kandidaten zijn gepresenteerd is het van belang dat de opvolging helder en duidelijk is. Zeker wanneer er meerdere “partijen” betrokken zijn bij de keuze van de kandidaat kan dit proces langzamer lopen dan gewenst. Het is bij een vertraging ook aan mij om de kandidaten gemotiveerd te houden en goed te informeren over de status.
Ik maak duidelijk dat ik kandidaten niet aan een touwtje heb, waarmee ik bedoel dat ze tijdens een wervingsproces ook altijd van hun kant vraagtekens hebben. Als een proces vertraagd, ook al zijn de redenen legitiem (vakantie), ontstaat er ruimte voor overwegingen die ik als bemiddelaar moeilijk kan beheersen. Deze overwegingen kunnen leiden tot “uitvallen” van kandidaten. Dat is jammer. Ik blijf dan ook transparant naar de kandidaten én de opdrachtgever waarbij ik de risico’s overweeg.

Uiteindelijk bepaalt een beetje magie de “klik” tussen de opdrachtgever en de kandidaat, waarvoor ik al helemaal “buiten spel” sta.

Uiteindelijk is dit proces van Werven en van leiden naar een meest passende match een wonder van aaneenschakeling van processen waarvan je het touwtje niet in de hand hebt. Machtig mooi!